Tempeleng kawan supaya jangan rajin foya-foya

Minggu lepas ialah minggu ujian! Sangatlah berlebihan bila kawan telah berfoya-foya di Taman Budaya, Malioboro dan Lembaga Indonesia Perancis untuk menyaksikan Jogja Asian Filem Festival 2009. Petang Rabu kelmarin, sasaran kami untuk melihat Cin(T)a yang konon-kononnya sangat fenomena itu, malangnya kami ke sana dengan hampa sebab tak ada satu tiket pun yang tersisa. Mahu tak mahu, daripada pulang dengan kehampaan kami layan 3 filem pendek, dua dari Indonesia; Last Believer dan Merah Putih di Rumah Parjo, dan 1 dari Singapura; Love Lost.

A-team! Kami sempat singgah Srisasanti Art Gallery jugak. Sangat wonderful!!

Tahniah kepada pembikin dari Indonesia, walaupun masih jauh dari best, paling tidak filem kalian tidak seperti Love Lost yang ekstra bosan tahap rasa nak mengamuk baling-baling tomato busuk. Dan, babak onani? Sangat-sangat escapism yang kawan rasa sangat tak perlu. Sorry bos! Kawan masih tak percaya filem itu dah tak cukup tangan penghargaan festival filem antarabangsa.

Love Lost

Kawan dalam Noah's ark

Nadiah dengan muka sedih tak jadi.

Masalah komunikasi

Selang sehari berikutnya, dengan semangat Jalur Gemilang di dada, kawan berjaya menempatkan diri di LIP untuk tengok pertama kali filem Amir Muhammad, (yes people, Malaysia juga hantar wakil tau) iaitu Malaysian Gods. Dokumentari berbahasa Inggeris dan 90% bahasa Tamil. Filem tentang pasca reformasi 1998 sehingga 2008 yang bagi kawan secara peribadi menarik untuk ditonton sampai penghujung, tetapi tetap rasa ada sesuatu yang kurang. Apa-apapun, kawan tetap bangga ok tengok Malaysia di layar putih LIP. *tepuk tangan tepuk tangan*

Satu lagi sungguhan Malaysia ialah Punggok Rindukan Bulan sungguhan Azhar Rudin. Ada Maya Karin dalam beberapa babak terawal. Tetapi di poster ada nama Syarifah Amani, malangnya, sampai 1 jam lebih kawan tonton dengan penuh sabar dan tersiksa zahir dan batin, Syarifah Amani tetap tak keluar-keluar. Mungkin sebab kawan keluar awal sebabnya takat sabar kawan dah dilangkau seenak-enaknya oleh filem ini. Kawan terbaca di internet bahawa filem ini tercalon untuk filem terbaik jugak. Herkk?? Serius??

Kalau betul, kawan ucap tahniah dan memang jelaslah yang kawan sangat bermasalah dengan filem-filem berat dan seni. Jujur I tell you, sebenarnya kawan masih kategori penonton filem malas berfikir. Malas macam baghal orang cakap. Sebab itu, kawan enjoy tahap maksima bila tengok Mr Bean's Holiday terutama babak-babak menyindir filem-filem festival yang bergerak perlahan lembab nak .... Isk isk isk.. Kasihan kan kawan?

Eh kawan pun dah tengok G.I.Joe. Perhatian kawan mula tertarik bila Joe-joe semua dah sampai Paris. Sukalah babak-babak lepas itu. Tetapi kawan tertidur betul-betul sebelum nanomites nak sampai Washington DC. Herk?? OK.. OK.. salah kawan tak tidur siang petang itu..

Kredit foto:: sini, sini, sini. sini dan sini.